rywal (język polski) edytuj

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba, która konkuruje w czymś
(1.2) daw. mąż siostry[1]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Opracujcie taktykę tak, by rywali od razu wpuścić w maliny.
(1.1) Skład biało-czerwonych zdecydowanie odbiegał od optymalnego, natomiast rywale do Chicago przyjechali w najmocniejszym zestawieniu, z kadrą naszpikowaną medalistami ostatnich mistrzostw świata i igrzysk olimpijskich w Rio de Janeiro[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) adwersarz, konkurent, oponent, przeciwnik, wróg, współzawodnik
(1.2) szwagier
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. rywalizacja ż, rywalizowanie n
forma żeńska rywalka ż
czas. rywalizować ndk.
przym. rywalizacyjny
przysł. rywalizacyjnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
franc. rival
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Ewa Deptuchowa, Mariusz Frodyma, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Felicja Wysocka, Mały słownik zaginionej polszczyzny, red. nauk. Felicja Wysocka, Wydawnictwo LEXIS, Kraków 2003, ISBN 83-89425-20-3, s. 295.
  2. z Internetu