adwersarz

adwersarz (język polski)

wymowa:

IPA: [adˈvɛrsaʃ], AS: [adversaš], zjawiska fonetyczne: wygł., ^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) przest. oponent, rywal

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	adwersarz	adwersarze
dopełniacz	adwersarza	adwersarzy
celownik	adwersarzowi	adwersarzom
biernik	adwersarza	adwersarzy
narzędnik	adwersarzem	adwersarzami
miejscownik	adwersarzu	adwersarzach
wołacz	adwersarzu	adwersarze

przykłady:

(1.1) Podczas dyskusji moi adwersarze nie skupiali się na merytorycznej istocie sprawy.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) przeciwnik, polemista

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz.

forma żeńska adwersarka ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. adversarius → wróg

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) adversary, opponent
• arabski: (1.1) عدو، خصم، غريم، ند
• baskijski: (1.1) aurkari
• duński: (1.1) opponent w
• esperanto: (1.1) adversulo
• hiszpański: (1.1) adversario m, oponente m
• kataloński: (1.1) adversari m
• łaciński: (1.1) adversator m, adversarius m
• niemiecki: (1.1) Opponent m, Gegner m
• włoski: (1.1) avversario m

źródła: