αντίπαλος

αντίπαλος (język nowogrecki)

wymowa:

IPA: [an.ˈdi.pa.los]

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) przeciwny, konkurencyjny, rywalizujący

(1.2) wrogi, nieprzyjacielski

rzeczownik, rodzaj męski

(2.1) rywal, przeciwnik, oponent

(2.2) nieprzyjaciel, wróg

odmiana:

(1) P5

(2) m P5

przykłady:

(1.1) Ένας οπαδός της αντίπαλης ομάδας εισέβαλε στο γήπεδο και κλώτσησε τον αρχηγό μας. → Kibic przeciwnej drużyny wtargnął na boisko i kopnął naszego kapitana.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) αντίθετος, αντιτιθέμενος, ενάντιος

(1.2) εχθρικός

(2.2) εχθρός

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. αντιπαλότητα ż

czas. αντιπαλεύω

związki frazeologiczne:

αντίπαλο δέος → czynnik odstraszający (strach przed wrogiem o równej sile odstręczający od podjęcia ataku)

etymologia:

gr. ἀντίπαλος

uwagi:

źródła: