wymowa:
IPA[ˈtaktɨka], AS[taktyka], zjawiska fonetyczne: akc. na 3 syl.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) wojsk. teoria i praktyka posługiwania się jednostkami wojskowymi dla osiągnięcia zamierzonego celu; zob. też taktyka w Wikipedii
(1.2) sposób działania według wcześniej przemyślanego planu

rzeczownik, forma fleksyjna

(2.1) D. i B. lp od: taktyk
odmiana:
(1.1-2) zwykle w lp;
przykłady:
(1.1) Taktyka dotyczy reguł użycia stosunkowo niewielkich jednostek wojskowych zwanych związkami taktycznymi.
(1.1) Wyższymi poziomami sztuki wojennej od taktyki : operacja i strategia.
składnia:
kolokacje:
(1.1) taktyka żabich skoków
synonimy:
antonimy:
(1.2) strategia
hiperonimy:
(1.1) metoda
hiponimy:
(1.2) kamuflaż, pozoracja
holonimy:
(1.2) wojskowość
meronimy:
(1.2) manewr
wyrazy pokrewne:
rzecz. taktyk m
przym. taktyczny
przysł. taktycznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
franc. tactique[1] < gr. τακτική (τέχνη) (taktikḗ [téchnē]), od gr. τάσσω (tássō) → układać, porządkować, ustawiać w szyku (bojowym)[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2.   Hasło „tactique” w: Centre National de Ressources Textuelles et Lexicales.