knock-out

knock-out (język polski)

po knock-oucie (1.1)

wymowa:

(spolszczona) ‹nokaut›

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) sport. w sportach walki: cios powalający przeciwnika i uniemożliwiający dalszy pojedynek

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	knock-out	knock-outy
dopełniacz	knock-outu	knock-outów
celownik	knock-outowi	knock-outom
biernik	knock-out	knock-outy
narzędnik	knock-outem	knock-outami
miejscownik	knock-oucie	knock-outach
wołacz	knock-oucie	knock-outy

przykłady:

(1.1) Nie doszło do knock-outu, ale rywal wstał trochę zamroczony.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) nokaut

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

ang. knock-out < ang. knock out

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: nokaut

źródła:

knock-out (język angielski)

wymowa:

bryt. IPA: /ˈnɒkaʊt/

znaczenia:

rzeczownik policzalny

(1.1) sport. nokaut

odmiana:

(1.1) lp knock-out; lm knock-outs

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) knockout

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. knock, knockout

czas. knock

związki frazeologiczne:

etymologia:

ang. knock out

uwagi:

źródła: