czarna magia (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈʧ̑arna ˈmaɟja], ASarna maǵi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.i → j  ?/i
znaczenia:

fraza rzeczownikowa, rodzaj żeński

(1.1) ezot. magia wykorzystująca siły zła, mająca na celu uzyskanie złoczynnego skutku; zob. też czarna magia w Wikipedii
(1.2) coś zupełnie niezrozumiałego, trudnego do pojęcia lub nieznanego dla kogoś
odmiana:
przykłady:
(1.1) Czarna magia jest działaniem mającym na celu wywoływanie zjawisk nadnaturalnych przy pomocy złych duchów[1].
(1.1) Talibowie uważali prognozy pogody za rodzaj czarnej magii z tego powodu zostały one zakazane[2].
(1.1) (…) przypomniała mi się moja babusia, która znała czary i gusła, i czarnoksięskie sztuki, i białą i czarną magię (…)[3]
(1.2) Całki i różniczki to dla wielu czarna magia.
(1.2) Pranie robi tylko mój facet, ponieważ obsługa pralki to dla mnie czarna magia (…)[4]
składnia:
kolokacje:
(1.1) stosować czarną magię • zajmować się czarną magią
(1.2) coś jest dla kogoś / coś wydaje się komuś czarną magią
synonimy:
(1.2) metafizyka
antonimy:
(1.1) biała magia
hiperonimy:
(1.1) magia
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
(1.1) por. biała magia
(1.2) por. metafizyka; zobacz też: Indeks:Polski - Związki frazeologiczne
tłumaczenia:
źródła:
  1. Hasło „czarny” w: Władysław Kopaliński, Słownik mitów i tradycji kultury, Rytm, Warszawa 2003, ISBN 83-7399-022-4, s. 194.
  2. z Wikipedii
  3. Cud w Esfahanie, Andrzej Czcibor-Piotrowski, 2001 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  4. Fakt, nr 01.19 (15), Warszawa, 2004 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.