wymowa:
IPA[ˈskutɛk], AS[skutek] ?/i
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) wynik jakiegoś działania, efekt; rezultat, konsekwencja
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Najczęściej wymienianym skutkiem tej decyzji był wzrost przestępczości.
(1.1) Adam nie uważał na lekcjach, czego skutkiem było niezaliczenie sprawdzianu.
składnia:
kolokacje:
(1.1) doprowadzić do skutku • do skutku • skutek prawnywskutek / na skutekopłakany / katastrofalny skutek
synonimy:
(1.1) konsekwencja, wynik, następstwo, rezultat
antonimy:
(1.1) przyczyna
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. skuteczny, skutkowy
czas. skutkować
przysł. skutecznie
rzecz. skuteczność ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Nowy słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Andrzej Markowski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2000, ISBN 83-0113111-X, s. 934.
wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

(1.1) czyn, uczynek
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) udělat / učinit dobrý skutek → zrobić dobry uczynekhrdinský skutek → bohaterski czyn
(1.1) přejít od slov ke skutkům → przejść od słów do czynówuvést ve skutek → wprowadzić w czyn
synonimy:
(1.1) čin
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. skutkový
związki frazeologiczne:
skutek utek
etymologia:
uwagi:
źródła: