sanny

sanny (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈsãnːɨ], AS: [sã•ny], zjawiska fonetyczne: nazal.• gemin.

^ⓘ

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) daw. związany z saniami: odbywający się saniami, nadający się do jazdy saniami

rzeczownik, rodzaj żeński

(2.1) D. lp zob. sanna

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	sanny		sanna	sanne	sanni	sanne
dopełniacz	sannego		sannej	sannego	sannych
celownik	sannemu		sannej	sannemu	sannym
biernik	sannego	sanny	sanną	sanne	sannych	sanne
narzędnik	sannym		sanną	sannym	sannymi
miejscownik	sannym		sannej	sannym	sannych
wołacz	sanny		sanna	sanne	sanni	sanne

(2.1) zob. sanna

przykłady:

(1.1) Trzeba czekać sannej drogi.

(1.1) (…) wszystkich było ich coś oprócz wozowych ludzi, wozów sannych z leguminą i towarami, około 40.

(1.1) Miłość gorąca, sanna droga, krogulcze pole – niedługo trwają – jak mówi przysłowie.

(2.1) Moi mili barankowie, pojedziecie dziś czołem bić, potem zaś umówiliśmy się z dziewczyną, że do Mitrunów wszyscy wyruszymy, aby sanny w lasach zażyć i tę trzecią majętność obaczyć.

(2.1) Sami zaś wpakowawszy się na sanki albo gdy sanny nie było, na kolaski, karety, wózki (…), jak kto mógł, jachali do sąsiada pobliższego ani proszeni od niego, ani przestrzegłszy go, żeby się im nie skrył albo nie ujechał z domu.

składnia:

kolokacje:

sanna droga • wóz sanny

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. sanna, sanie, sań, sanki, sankada, sankarz, saneczkarz, saneczkarka, saneczkarstwo

przym. sankowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: