piacencki (język polski) edytuj

wymowa:
?/i
znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) rzad. związany z Piacenzą, dotyczący Piacenzy
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Antypapieża doprowadzono w papieskim ornacie przed zgromadzenie, tam - po ogłoszeniu wyroku - zerwano z niego szaty, posadzono na osła twarzą do ogona i tak, ku uciesze gawiedzi, prowadzono po mieście, po czym umieszczono go w którymś z klasztorów rzymskich. Przybyłej specjalnie tam delegacji z niegdyś mu podległej diecezji piacenckiej oddał zachowane relikwie św. Justyny, które niegdyś dla swojej diecezji uzyskał[1].
(1.1) Kelner (…) przez dwa miesiące pracuje w knajpie, potem przez dziesięć miesięcy pływa na statkach. (…) Teraz serwuje nam wspaniałą piacencką pizzę[2].
(1.1) Pracował on w szpitalu piacenckim po dawnemu z największym poświęceniem i już tam dżuma wygasała, gdy sam na nią zapadł[3].
(1.1) Według tegoż dziennika [Perseveranza - przyp.] przyszło do bitwy w Gagliano między huzarami piacenckimi, gwardią narodową i innymi obywatelami, wskutek czego ministerstwo nakazało rozwiązanie tego pułku (p. uwsp.)[4].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) piacentyński
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Piacenza ż
przym. piacentyński
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Jerzy Strzelczyk, Otton III, s. 85, Zakład Narodowy Im. Ossolińskich, 2000.
  2. Olgierd Jędrzejczyk, Niech Kraków zawsze Kraków znaczy, s. 209, Krajowa Agencja Wydawnicza, 1981.
  3. ks. Władysław Karpiński, Żywot św. Rocha. Wyznawcy tercjarza franciszkańskiego 1295-1327, w: Krzyż, R. 59 (1927), nr 29.
  4. Gazeta Wielkiego Xięstwa Poznańskiego, nr 263, (8 listopada 1860).