kolacja (1.1)
wymowa:
IPA[kɔˈlaʦ̑ʲja], AS[kolacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) posiłek wieczorny, ostatni posiłek w ciągu dnia[1]
(1.2) uroczyste wieczorne przyjęcie[2]
(1.3) zestawienie odpisu z oryginałem lub dwóch różnych tekstów[3]
(1.4) daw. praw. kościelny przywilej przedstawiania kandydata na beneficjum[4][5]
(1.5) daw. praw. obsadzenie beneficjum kościelnego na mocy kolacji (1.4)
odmiana:
(1.1-5)
przykłady:
(1.1) Na kolację zjadłem kanapkę z serem i pomidorem.
(1.2) Prezydent z małżonką ugoszczeni zostali kolacją w siedzibie nuncjatury w Warszawie.
składnia:
kolokacje:
(1.1) dobra / smaczna / suta / pyszna kolacja • późna / wczesna kolacja • jeść / zjeść / przygotować kolację • usiąść do kolacji • kolacja wigilijna
synonimy:
(1.1) przest. wieczerza, reg. śl. kolacyjo
antonimy:
(1.1) śniadanie
hiperonimy:
(1.1) posiłek
(1.2) przyjęcie
(1.4) przywilej
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz.
zdrobn. kolacyjka ż
czas. kolacjonować ndk.
przym. kolacyjny
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. collatio, późno przyjęte w XVI w. od dworskiego wł. collazione
uwagi:
(1.1) zobacz też: posiłekśniadaniedrugie śniadanieobiadpodwieczorekobiadokolacjakolacja
zob. też kolacja w Wikicytatach
tłumaczenia:
źródła:
  1. Słownik wyrazów obcych, red. Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1997, ISBN 83-01-11487-8.
  2.   Hasło „kolacja-I” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3.   Hasło „kolacja-II” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  4.   Hasło „kolacja” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  5.   Hasło „kolacja-III” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  6.   Hasło „kolacja” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.