frant
frant (język polski) edytuj
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) przest. człowiek chytry, przebiegły, często nieuczciwy[1]
- (1.2) hist. w dawnej Polsce: wędrowny komediant, błazen[1]
- (1.3) przest. człowiek dbający o wygląd i spędzający czas na hulankach
- (1.4) przest. przen. człowiek lubiący błaznować[1]
- odmiana:
- (1.1-4)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik frant franty[2] dopełniacz franta frantów celownik frantowi frantom biernik franta frantów narzędnik frantem frantami miejscownik francie frantach wołacz francie franty ndepr. M. i W. lm: (ci) frantowie[2] / franci[2]
- przykłady:
- (1.1) Moglibyśmy także Holendrom posłać takich frantów, że dosyć na którego spojrzeć, żeby się złapać za kieszeń[3].
- (1.2) Zewsząd przepędzany, stał się nasz autor wędrownym frantem, nowym sowizdrzałem[4].
- (1.3) I po chwili przyprowadził jej franta w modnym surducie, który nawet do jedzenia nie zdejmował rękawiczek[5].
- (1.4) Ale jest to w naturze wieczne napomknienie, które w żarty frant kładzie[6].
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) spryciarz, filut, cwaniak, łgarz, oszust[1], szalbierz[7]
- (1.3) hulaka, birbant, elegant[1]
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. frantostwo n, frantówka ż
- czas. frantować
- przym. frantowski, frantowny
- związki frazeologiczne:
- z głupia frant • na franta zawsze się frant znajdzie • trafił frant na franta • trafił frant na franta i wyciął mu kuranta • trafił frant na franta i wyrżnął mu kuranta
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5
Hasło „frant” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Słownik gramatyczny języka polskiego na płycie CD, Wiedza Powszechna, Warszawa 1997, ISBN 978-83-214-1375-4.
- ↑ Henryk Sienkiewicz, Pisma ulotne (1881-1889)
- ↑ Kazimierz Budzyk, O syntezę polskiego renesansu. Artykuł dyskusyjny, s.43.
- ↑ Bolesław Prus, Nowe prądy
- ↑ Stanisław Grochowiak, Wiersze
- ↑ Michał Arct, M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego, Wydawnictwo M. Arcta w Warszawie, Warszawa 1916.
- ↑
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
