Holender

Holender (język polski)

wymowa:

​, IPA: [xɔˈlɛ̃ndɛr], AS: [χolẽnder], zjawiska fonetyczne: nazal.

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) człowiek narodowości holenderskiej, obywatel Holandii, mieszkaniec Holandii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Holender	Holendrzy
dopełniacz	Holendra	Holendrów
celownik	Holendrowi	Holendrom
biernik	Holendra	Holendrów
narzędnik	Holendrem	Holendrami
miejscownik	Holendrze	Holendrach
wołacz	Holendrze	Holendrzy
depr. M. i W. lm: (te) Holendry

przykłady:

(1.1) Holendrzy mieli kiedyś wiele kolonii w Azji.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) Niderlandczyk

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) Europejczyk, daw. Niderlandczyk

hiponimy:

(1.1) Brabantczyk, Fryzyjczyk, Geldryjczyk

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Holandia ż, holenderskość ż, holenderski m, holender m, holenderka ż

forma żeńska Holenderka

przym. holenderski

wykrz. holender

związki frazeologiczne:

Latający Holender • O Holender!

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Dutchman
• arabski: (1.1) هولندي
• białoruski: (1.1) галандзец m, нідэрландзец m
• bułgarski: (1.1) холандец m
• czeski: (1.1) Holanďan m
• esperanto: (1.1) nederlandano
• francuski: (1.1) Hollandais m
• hiszpański: (1.1) holandés m
• kataloński: (1.1) holandès m
• niemiecki: (1.1) Niederländer m, Holländer m
• nowogrecki: (1.1) Ολλανδός m, Ολλανδέζος m
• rosyjski: (1.1) голландец m
• suahili: (1.1) Mholanzi
• szwedzki: (1.1) nederländare w
• ukraiński: (1.1) нідерландець m
• wilamowski: (1.1) Holender m, Hołender m
• włoski: (1.1) olandese m

źródła:

Holender (język wilamowski)

zapisy w ortografiach alternatywnych:

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) Holender

odmiana:

(1.1) lp Holender; lm Holendyn

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) Hołender m

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: