Podobna pisownia Podobna pisownia: blazenblázenbłażen
 
błazen (1.1)
wymowa:
IPA[ˈbwazɛ̃n], AS[bu̯azẽn], zjawiska fonetyczne: nazal. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy

(1.1) hist. zawodowy nadworny żartowniś i prześmiewca zabawiający króla; zob. też błazen w Wikipedii
(1.2) przen. ktoś, kto jest przesadnie wesoły lub nadmiernie dowcipkuje
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Tylko błaznowi wolno żartować z króla.
(1.2) Jacek to klasowy błazen i kawalarz.
składnia:
kolokacje:
(1.1) popisy błazna • błazen nadwornykrólewski / dworski / pański / domowy błazen • czapka błazna
(1.2) zachowywać się jak błazen • wyjść na błazna • udawać błazna
synonimy:
(1.1) trefniś, wesołek, krotochwilnik; st.pol. gąska; st.pol. błazno, błazeniec, błażen; reg. śl. august
(1.2) wesołek, klaun, pajac
antonimy:
(1.1) kat
(1.2) smutas
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. błazenada ż, błazeństwo n, błaznowanie n, błazno m, błazeniec m, błażen m
zdrobn. błazenek m
zgrub. błaźnisko n
forma żeńska błaźnica ż
czas. zbłaźnić się, błaznować ndk., błaźnieć ndk., błaźnić ndk., zbłaźnić dk.; przest. błazenkować ndk.
przym. błazeński; przest. błaźniwy
przysł. błazeńsko
związki frazeologiczne:
robić z siebie błaznaw błazna postrzyctrunek mocny, białogłowa grzeczna – z najmędrszego uczynią błaznapo śmiechu poznaje jeden błazen drugiegojeden błazen wiele błaznów czynibłaznów wszędzie pełnobłazna wszyscy słuchają, lecz go za przyjaciela nie mająkunsztarza albo błazna radzi wszyscy słuchają, lecz go ze przyjaciela nie mająbłaznów siać nie trzeba, sami się rodzążadna biesiada nie może być bez błaznakażdy błazen swoim strojemnie bądź błaznem, kiedy nie możesz być wielkim panemprzede drzwiami bogatych błaznów, mądrzy zwykli siadaćnie czyń się błaznem, gdyś nie jesttrudno z błazny na zającwszędzie na błazny kapienie trefiłeś na dudka, najdzi sobie błazna
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: