filut

filut (język polski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) spryciarz albo żartowniś, figlarz^[1]^[2]

(1.2) daw. gw. (Warszawa) oszust^[3]

(1.1-2)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	filut	filuci
dopełniacz	filuta	filutów
celownik	filutowi	filutom
biernik	filuta	filutów
narzędnik	filutem	filutami
miejscownik	filucie	filutach
wołacz	filucie	filuci

depr. M. i W. lm: (te) filuty

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:: rzecz. filuteria ż; przym. filuterny

związki frazeologiczne:

etymologia:: franc. filou → oszust, szuler; figlarz, psotnik^[2]

uwagi:

tłumaczenia:

źródła:

↑ Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
↑ ^2,0 ^2,1 Hasło „filut” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
↑ Bronisław Wieczorkiewicz, Gwara warszawska dawniej i dziś, wyd. drugie rozszerzone, PIW, Warszawa 1968, s. 25.

Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=filut&oldid=7176839”