Dionizos (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[dʲjɔ̇̃ˈɲizɔs], AS[dʹi ̯o̊̃ńizos], zjawiska fonetyczne: zmięk.podw. art.nazal.i → j  ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

(1.1) mit. gr. bóg latorośli winnej, wina, mistycznego szału, ekstazy, wesołości, sił witalnych natury i form scenicznych, utożsamiany z rzymskim Liberem; zob. też Dionizos w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Dionizos zapoznał ludzi z uprawą winnej latorośli[2].
(1.1) Atrybutami Dionizosa były: tyrs, kielich (kantaros), wino, wieniec z bluszczu lub winorośli, kiść winogron, delfin, lampart, leopard, lew, osioł, pantera i róg obfitości.
(1.1) Hestia ustąpiła Dionizosowi swoje miejsce w gronie dwunastu największych bóstw olimpijskich[2].
składnia:
kolokacje:
(1.1) bóg Dionizos • atrybut / epitet / figurka / hymn do / kult / orszak / posąg / potomstwo / przedstawienie / przydomek / świątynia / święto / wizerunek Dionizosa • ku czci / na cześć Dionizosa • oddawać cześć / poświęcony / składać ofiarę Dionizosowi • czcić Dionizosa • mit o Dionizosie
synonimy:
(1.1) Bachus, Liber, Liber Pater
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) bóg
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Dionizje nmos, Dionizy mos, Dioniza ż, Dionizjusz mos, Dionizja ż, Denis mos, Denisa ż, Dionizów mrz, dionizyjskość ż
przym. Dionizosowy, dionizyjski
przysł. dionizyjsko
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. Dionysus < gr. Διόνυσος (Dionysos)[3]
uwagi:
(1.1) por. Bachus • Liber • Liber Pater; zobacz też: AfrodytaApolloAresArtemidaAtenaDemeterHefajstosHeraHermesHestiaPosejdonZeusIndeks:Polski - Mitologia grecka
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „Dionizos” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  2. 2,0 2,1 Michał Pietrzykowski, Mitologia starożytnej Grecji, Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, Warszawa 1979, s. 142, 148.
  3. Hasło „Dionizos” w: Słownik wyrazów obcych, Wydawnictwo Naukowe PWN, wyd. 1995 i nn.