lampart (język polski) edytuj

 
lampart (1.1)
wymowa:
IPA[ˈlãmpart], AS[lãmpart], zjawiska fonetyczne: nazal. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(1.1) zool. zwykle cętkowany, afrykański i azjatycki kot drapieżny; zob. też lampart w Wikipedii

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(2.1) daw. także gw. (Kresy) hulaka[1], nicpoń[2]
odmiana:
(1.1)
(2.1)
przykłady:
(1.1) Można tu spotkać makaki, zagrożone wyginięciem lamparty, prowadzące nocne życie żenety oraz tchórze.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) pantera, leopard, rysiec
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. lamparcica ż, lamparciątko n
przym. lamparci
czas. lampartować się, lampartować
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) śwn. lewpart[3]
(2.1) niem. Lumpert[4]
uwagi:
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Ssaki
tłumaczenia:
(2.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: hulaka
źródła:
  1.   Hasło „lampart II” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Ewa Jędrzejko, Elementy kresowe w języku Gabrieli Zapolskiej, w: Prace językoznawcze, t. 19 pod red. Aliny Kowalskiej i Aleksandra Wilkonia, Uniwersytet Śląski, Katowice 1991, s. 75.
  3.   Hasło „lampart I” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  4.   Hasło „lampart II” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN. → łobuz