dionizyjski (język polski) edytuj

wymowa:
?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) rel. związany z kultem Dionizosa
(1.2) filoz. w filozofii nietzscheańskiej związany z nurtem tragicznym i symbolicznym w sztuce greckiej[1]
(1.3) żywiołowy, dynamiczny, beztroski[2]
(1.4) związany z wczesnochrześcijańskim mnichem i pisarzem Dionizym Małym
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Orfeusz nie uznawał misteriów dionizyjskich, natomiast wielką czcią otaczał Apollina.[3]
(1.1) Zachował przy tym kult dionizyjskiego sensualizmu i pełni życia, zderzając go następnie z buddyjską ascezą i radykalnym nihilizmem samotnika żyjącego poza społeczeństwem.[4]
(1.2) Unika przepychu, subiektywności, mistycyzmu. Jakby zarzucając nurt dionizyjski na rzecz nurtu apollińskiego.[5]
(1.4) Od roku następującego po tej dacie (rok 1 n.e.) zaczął liczyć erę chrześcijańską, od jego imienia zwaną także erą dionizyjską.[6]
składnia:
kolokacje:
(1.1) kult / wątek dionizyjski • maska / orgia dionizyjska • misteria / obrzędy dionizyjskie
(1.2) nurt / szał / żywioł dionizyjski
(1.4) era dionizyjska
synonimy:
(1.3) bachiczny
antonimy:
(1.2) apolliński
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Dionizy mos, Dionizje lm nmos, Dionizos mos
przysł. dionizyjsko
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. Dionizje + -ski
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „dionizyjski” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2.   Hasło „dionizyjski” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3. z Wikipedii
  4. z Wikipedii
  5. z Wikipedii
  6. z Wikipedii