czcić (język polski) edytuj

 
wierni czczą (1.1) Boga
 
manifestacja czci (1.2) Święto Pracy
wymowa:
IPA[ʧ̑ʲʨ̑iʨ̑], AS[čʹćić], zjawiska fonetyczne: zmięk. ?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany

(1.1) oddawać cześć
(1.2) obchodzić jakieś święto
odmiana:
(1.1-2) koniugacja VIa
przykłady:
(1.1) Jest on bardzo popularnym miejscem kultu Matki Bożej Jaworzyńskiej, szczególnie czczonej wśród górali Skalnego Podhala, a także turystów i taterników[1].
składnia:
(1.1-2) czcić + B.
kolokacje:
(1.1) czcić Boga / bóstwo / boginkę
(1.2) czcić rocznicę
synonimy:
(1.1) oddawać cześć
(1.2) kultywować
antonimy:
(1.1) profanować
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. cześć ż, czciciel m, czcicielka ż, czczenie n
czas. uczcić dk.
wykrz. cześć
przym. czestny
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
Hasło „czcić” w: SJP.pl.
  1. Maciej Pinkwart, Zakopane i Tatry: przewodnik, 1995, Narodowy Korpus Języka Polskiego.