tyrs

tyrs (język polski)

wymowa:

IPA: [tɨrs], AS: [tyrs]

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) mit. gr. mit. rzym. laska opleciona winoroślą i bluszczem oraz zakończona szyszką sosny pinii; atrybut Dionizosa (Bachusa), menad (bachantek) i satyrów; symbol płodności; zob. też tyrs (mitologia) w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	tyrs	tyrsy
dopełniacz	tyrsu	tyrsów
celownik	tyrsowi	tyrsom
biernik	tyrs	tyrsy
narzędnik	tyrsem	tyrsami
miejscownik	tyrsie	tyrsach
wołacz	tyrsie	tyrsy

przykłady:

(1.1) Atrybutami Dionizosa były: tyrs, kielich (kantaros), wino, wieniec z bluszczu lub winorośli, kiść winogron, delfin, lampart, leopard, lew, osioł, pantera i róg.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) laska Dionizosa, laska Bachusa

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Tyrs mos

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) gr. θύρσος (thyrsos)

uwagi:

(1.1) por. kaduceusz • laska Asklepiosa

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Mitologia

zob. też tyrs w Wikipedii

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) thyrsus

źródła: