kaduceusz (język polski) edytuj

 
kaduceusz (1.1)
wymowa:
IPA[ˌkaduˈʦ̑ɛwuʃ], AS[kaduceuš], zjawiska fonetyczne: epenteza ł akc. pob.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) mit. gr. mit. rzym. laska opleciona dwoma wężami, pochylającymi ku sobie łby, niekiedy przewiązana wstążkami, zakończona parą skrzydeł lub wieńcem; atrybut bogów: greckiego Hermesa i greckiej Irydy oraz rzymskiego Merkurego; emblemat pokoju i handlu[1]; zob. też kaduceusz w Wikipedii
(1.2) staroż. symboliczna laska starogreckiego keryksa (herolda, posła), oznaka jego nietykalności
(1.3) laska błazna[2]
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.1) Atrybutami Merkurego były: skrzydlate sandały, skrzydlaty kapelusz, kaduceusz i sakiewka.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) kerykejon
(1.2) kerykejon
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kaduceus mrz
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) łac. caduceus[2][4] < gr. káryks (karyks)[2]
uwagi:
(1.1) por. laska Asklepiosa • tyrs
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Mitologia
tłumaczenia:
źródła:
  1. Hasło „Laska (Kij)” w: Władysław Kopaliński, Słownik symboli, Wiedza Powszechna, Warszawa 1990, ISBN 83-214-0746-3.
  2. 2,0 2,1 2,2 Hasło „Kaduceusz” w: Władysław Kopaliński, Słownik mitów i tradycji kultury, Rytm, Warszawa 2003, ISBN 83-7399-022-4.
  3.   Hasło „kaduceusz” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  4. Hasło „kaduceusz” w: Słownik wyrazów obcych, Wydawnictwo Naukowe PWN, wyd. 1995 i nn.