wymowa:
IPA[ˌtɔlɛˈrãnt͡sʲja], AS[tolerãncʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.akc. pob. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) czyjaś zgoda na istnienie poglądów, zachowań, rzeczy itd., które dla tego kogoś niemiłe lub nieprzyjemne; zob. też tolerancja w Wikipedii
(1.2) biol. odporność organizmu na szkodliwe czynniki środowiskowe; zob. też tolerancja (biologia) w Wikipedii
(1.3) techn. dopuszczalny błąd pomiaru lub wykonania jakiejś wielkości; zob. też tolerancja (technologia) w Wikipedii
odmiana:
(1)
przykłady:
(1.1) Z religijnego i militarnego starcia katolicyzmu południa Europy z protestantyzmem północy wyłonił się także kształt tak istotnych dla współczesnych pojęć, jak potrzeba tolerancji dla mniejszości religijnych, czy sprawowanie władzy bez odwoływania się do Boga (świeckie państwo)[1]
(1.3) Tolerancja długości wynosi 2 (= dwa) mm (= milimetry).
składnia:
(1.1) tolerancja dla +D.
kolokacje:
synonimy:
(1.1) pobłażliwość, wyrozumiałość, akceptacja
antonimy:
(1.1) nietolerancja, szowinizm
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. tolerancyjność ż, tolerowanie n
czas. tolerować ndk.
przym. tolerancyjny
przysł. tolerancyjnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) franc. tolérance[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Bogusław Bednarczyk, Zbigniew Pasek, Piotr Stawiński (red.): Religia a współczesne stosunki międzynarodowe
  2.   Hasło „tolerancja” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.