obserwacja (język polski) edytuj

 
obserwacja (1.1) ptaków
 
obserwacja (1.1)
wymowa:
IPA[ˌɔpsɛrˈvaʦ̑ʲja], AS[opservacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw.akc. pob. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) dokładne przyglądanie się czemuś lub komuś, celowe zauważanie jego ruchów lub czynów
(1.2) sformułowanie powstałe w wyniku obserwacji (1.1)
(1.3) med. okres spędzany przez pacjenta w szpitalu, w którym poddawany jest badaniom
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.1) W dole było zielono od lasów i granatowo od radiowozów, ale przy uważniejszej obserwacji okazywało się, że oba kolory jakoś się nie zlewają[1].
(1.2) Wszystkie moje rzeczy ze starego zakątka przepadły lub zostały zniszczone. Nie ocalała ani jedna stronica spisywanych z takim trudem obserwacji i wniosków[2].
(1.3) Elza w szoku została w szpitalu na obserwacji[3].
składnia:
kolokacje:
(1.1) być pod obserwacją • przedmiot obserwacji
(1.2) pisać / napisać / spisać obserwacje
(1.3) być / zostać na obserwacji
synonimy:
(1.1) ogląd
(1.2) spostrzeżenie
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) badanie
(1.2) uwaga
(1.3) badanie
hiponimy:
(1.1) autopsja, ekstraspekcja, infiltracja, introspekcja, inwigilacja, kontemplacja, monitoring, nasłuch, penetracja, podgląd, podsłuch, przeszpiegi[4]
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. obserwator m, obserwatorka ż, obserwatorium n, obserwowalność ż, obserwowanie n, zaobserwowanie n
czas. obserwować ndk., zaobserwować dk.
przym. obserwacyjny, obserwatorski, obserwowalny
przysł. obserwacyjnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Artur Baniewicz, Drzymalski przeciw Rzeczpospolitej
  2. Ewa Białołęcka, Tkacz iluzji
  3. Ariadna Lewańska, Sonata dla Natalii
  4.   Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.