ocaleć (język polski) edytuj

wymowa:
?/i
znaczenia:

czasownik nieprzechodni dokonany (brak ndk.)

(1.1) książk. uniknąć unicestwienia
odmiana:
(1.1) koniugacja III
przykłady:
(1.1) Ocaleliśmy! Ocaleli! Ocaleli! Ocaleli! powtórzyli za nim chórem zbiegowie[1].
składnia:
kolokacje:
(1.1) miasto / pokolenie ocalało • ocaleć od zagłady • ocaleć z pogromu
synonimy:
(1.1) uratować się, zachować się, ujść cało
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. ocalanie n, ocalenie n
czas. ocalać ndk., ocalić dk., ocalić się dk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
prasł. *cělětistawać się całym[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Wiktor Hugo, Człowiek śmiechu (tłum. Felicjan Faleński, wyd. 1928)
  2.   Hasło „ocaleć” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.