przepaść (1.1)
wymowa:
IPA[ˈpʃɛpaɕʨ̑], AS[pšepaść], zjawiska fonetyczne: utr. dźw. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) obszar obok stromej ściany góry

czasownik przechodni dokonany (ndk. przepadać)

(2.1) zob. przepadać

czasownik przechodni dokonany (ndk. przepasać)

(3.1) zob. przepasać
odmiana:
(1.1)
(2.1) koniugacja XI
przykłady:
(1.1) Ciągnie mnie Wituś na stare lata na górskich konikach po himalajskich przełęczach, a ja mam duszę na ramieniu ze strachu, że się zwalę w jaką przepaść[2].
składnia:
kolokacje:
(1.1) ogromna / bezdenna przepaść • brzeg / skraj / krawędź / dno przepaści • ciemna / czarna przepaść • głęboka przepaść • (gdzieś) otwiera się przepaść • runąć w przepaść • rzucić się w przepaść • skoczyć w przepaść • spaść w przepaść • stać nad przepaścią • stoczyć się w przepaść
synonimy:
(1.1) czeluść, otchłań, urwisko
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. przepadanie n, przepadnięcie n
czas. przepadać ndk.
przym. przepastny, przepaścisty
przysł. przepastnie
związki frazeologiczne:
(1.1) balansować na krawędzi przepaścibalansować na skraju przepaścistać nad przepaścią
(2.1) przepaść bez śladuprzepaść bez wieściprzepaść jak kamień w wodę / przepaść jak kamień w wodzieprzysłowie: na świętego Pawła połowa zimy przepadła
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(2.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: przepadać
(3.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: przepasać
źródła:
  1. Zygmunt Saloni, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Włodzimierz Gruszczyński, Danuta Skowrońska, Słownik gramatyczny języka polskiego na płycie CD, Warszawa 2012, ISBN 978-83-927277-2-9.
  2. Przymknięte oko opaczności, Jeremi Przybora, 1995 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.