introspekcja (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˌĩntrɔˈspɛkʦ̑ʲja], AS[ĩntrospekcʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.akc. pob. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) psych. analiza własnych procesów psychicznych
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) obserwacja
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. introspekcyjny
związki frazeologiczne:
etymologia:
ang. introspection[1], utworzone od ang. introspect < łac. intrōspĭcĭō, intrōspĭcĕre, intrōspexī, intrōspectumzaglądać do środka[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2.   Hasło „introspect” w: Ernest Klein, A comprehensive etymological dictionary of the English language, Elsevier, Amsterdam etc. 1971 (2003), ISBN 0-444-40930-0, s. 385.