wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

(1.1) kult. rel. obrzęd ludowy z terenu Kresów, podczas którego przywołuje się duchy zmarłych; zob. też dziady (zwyczaj) w Wikipedii; zob. też dziady w Encyklopedii staropolskiej
(1.2) daw. chmury[1]
(1.3) daw. rupiecie, stare sprzęty[1]
(1.4) daw. nasiona ostrzenia pospolitego, psiego języka[1]
(1.5) daw. kopy siana na polu[1]
(1.6) daw. rodzaj jabłek[1]
(1.7) daw. chomąto z uprzężą[1]
(1.8) lud. demony polne o charakterze pozytywnym, opiekujące się polami i zbiorami[2]
(1.9) lud. łopian[3]
(1.10) lud. jeżyna[4]

rzeczownik, forma fleksyjna

(2.1) M., B. i W. lm od: dziad
odmiana:
(1.1-7) blp;
przykłady:
(1.1) W teraźniejszych czasach ponieważ światłe duchowieństwo i właściciele usiłowali wykorzenić zwyczaj połączony z zabobonnémi praktykami, i zbytkiem częstokroć nagannym; pospólstwo więc święci Dziady tajemnie w kaplicach lub pustych domach niedaleko cmentarza. Zastawia się tam pospolicie uczta z rozmaitego jadła, trunków, owoców, i wywołują się dusze nieboszczyków[5].
składnia:
kolokacje:
(1.1) odprawiać dziady
synonimy:
(1.5) daw. dziadki
(1.9) łopian, reg. rzep
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. dziaders mzw/mos, dziadzio mos, dziadzia mos, dziaduś mos, dziadostwo n, dziadowanie n, dziadyga m, dziad m, dziadzienie n, zdziadzienie n, dziadek m, dziadziuś m, dziadówka ż, dziadówa ż
czas. dziadować ndk., dziadzieć ndk., zdziadzieć dk.
przym. dziadowski
przysł. dziadowsko
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
zob. też Dziady (zwyczaj) w Wikicytatach
(1.1) por. Zaduszki • Wszystkich Świętych • Halloween
tłumaczenia:
(1.9) zobacz listę tłumaczeń w haśle: łopian
(1.10) zobacz listę tłumaczeń w haśle: jeżyna
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5   Hasło „dziad” w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. I: A-G, Warszawa 1900–1927, s. 631.
  2. Hasło „Dziady (III)” w: Barbara i Adam Podgórscy, Wielka księga demonów polskich, Wydawnictwo KOS, Katowice 2018, ISBN 978-83-7649-153-0.
  3. Łukasz Łuczaj, Dziko rosnące rośliny jadalne użytkowane w Polsce od połowy XIX w. do czasów współczesnych, „Etnobiologia polska”, vol. 1/2011, s. 76.
  4. Łukasz Łuczaj, Dziko rosnące rośliny jadalne użytkowane w Polsce od połowy XIX w. do czasów współczesnych, „Etnobiologia polska”, vol. 1/2011, s. 111.
  5. Adam Mickiewicz, Dziady, część II