trunek (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈtrũnɛk], AS[trũnek], zjawiska fonetyczne: nazal. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) książk. napój alkoholowy
(1.2) daw. jakikolwiek napój[1]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Wino to szlachetny trunek, znany już w starożytności.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) alkohol, drink, napitek
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. trunkowy m, trunkowa ż
przym. trunkowy
związki frazeologiczne:
na frasunek dobry trunek
etymologia:
niem. Trunk[2] (napój), zob. Trunksucht (pijaństwo)
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „trunek” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. 2,0 2,1 2,2 Wielki słownik wyrazów obcych, praca zbiorowa, pod red. Mirosława Bańki, PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-14455-5.