zabobonny (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˌzabɔˈbɔ̃nːɨ], AS[zabobõ•ny], zjawiska fonetyczne: nazal.akc. pob.gemin.
?/i
znaczenia:

przymiotnik jakościowy

(1.1) wierzący w zabobony
(1.2) będący przejawem zabobonów
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Zabobonny Tunguz mniema, że to duchy walczące pomiędzy sobą i wstępnym bojem załatwiające swe nieporozumienia i spory; ale lepiej możnaby powiedzieć, że to senne marzenia śpiącej natury, objawiającej się oczom ludzkim pod taką postacią, pod jaką zmysłom człowieka objawia się sen przykrego spoczynku.[1]
składnia:
kolokacje:
(1.1) zabobonny człowiek
(1.2) zabobonny strach / lęk
synonimy:
(1.1-2) przesądny
antonimy:
hiperonimy:
(1.1-2) nieracjonalny
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. zabobon m, zabobonność ż
przysł. zabobonnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: przesądny
źródła:
  1. Adam Mickiewicz, Rok drugi, 1841-1842, str. 223.