walczyć
walczyć (język polski)
edytuj- znaczenia:
czasownik nieprzechodni niedokonany
- (1.1) toczyć walkę, uczestniczyć w walce
- odmiana:
- (1.1) koniugacja VIb
forma liczba pojedyncza liczba mnoga 1. os. 2. os. 3. os. 1. os. 2. os. 3. os. bezokolicznik walczyć czas teraźniejszy walczę walczysz walczy walczymy walczycie walczą czas przeszły m walczyłem walczyłeś walczył walczyliśmy walczyliście walczyli ż walczyłam walczyłaś walczyła walczyłyśmy walczyłyście walczyły n walczyłom walczyłoś walczyło tryb rozkazujący niech walczę walcz niech walczy walczmy walczcie niech walczą pozostałe formy czas przyszły m będę walczył,
będę walczyćbędziesz walczył,
będziesz walczyćbędzie walczył,
będzie walczyćbędziemy walczyli,
będziemy walczyćbędziecie walczyli,
będziecie walczyćbędą walczyli,
będą walczyćż będę walczyła,
będę walczyćbędziesz walczyła,
będziesz walczyćbędzie walczyła,
będzie walczyćbędziemy walczyły,
będziemy walczyćbędziecie walczyły,
będziecie walczyćbędą walczyły,
będą walczyćn będę walczyło,
będę walczyćbędziesz walczyło,
będziesz walczyćbędzie walczyło,
będzie walczyćczas zaprzeszły m walczyłem był walczyłeś był walczył był walczyliśmy byli walczyliście byli walczyli byli ż walczyłam była walczyłaś była walczyła była walczyłyśmy były walczyłyście były walczyły były n walczyłom było walczyłoś było walczyło było forma bezosobowa czasu przeszłego walczono tryb przypuszczający m walczyłbym,
byłbym walczyłwalczyłbyś,
byłbyś walczyłwalczyłby,
byłby walczyłwalczylibyśmy,
bylibyśmy walczyliwalczylibyście,
bylibyście walczyliwalczyliby,
byliby walczyliż walczyłabym,
byłabym walczyławalczyłabyś,
byłabyś walczyławalczyłaby,
byłaby walczyławalczyłybyśmy,
byłybyśmy walczyływalczyłybyście,
byłybyście walczyływalczyłyby,
byłyby walczyłyn walczyłobym,
byłobym walczyłowalczyłobyś,
byłobyś walczyłowalczyłoby,
byłoby walczyłoimiesłów przymiotnikowy czynny m walczący, niewalczący ż walcząca, niewalcząca walczące, niewalczące n walczące, niewalczące imiesłów przysłówkowy współczesny walcząc, nie walcząc rzeczownik odczasownikowy walczenie, niewalczenie
- składnia:
- antonimy:
- (1.1) poddawać się
- hiperonimy:
- hiponimy:
- (1.1) atakować, nacierać, bronić się, pojedynkować się, przelewać krew
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. walczerz mos, waleczność ż, walczenie n, walka
- przym. waleczny
- czas. wywalczyć
- związki frazeologiczne:
- walczyć na dwa fronty • walczyć z wiatrakami • walczyć o swoje • walczyć ze sobą • walczyć z kimś na udeptanej ziemi • walczyć ze śmiercią
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) fight
- arabski: (1.1) حارب, قاتل, إستمات, شن, تقاتل, اقتتل
- baskijski: (1.1) borrokatu, borroka egin
- boloński: (1.1) lutèr
- cerkiewnosłowiański: (1.1) брати
- chiński standardowy: (1.1) 打 (dǎ)
- czeski: (1.1) bojovat
- dolnołużycki: (1.1) wójowaś
- duński: (1.1) kæmpe
- elfdalski: (1.1) raivas, slå'ss
- esperanto: (1.1) batali
- fiński: (1.1) taistella
- francuski: (1.1) lutter, combattre
- hiszpański: (1.1) luchar, combatir, pelear, pugnar
- interlingua: (1.1) battaliar, contender, guerrear, propugnar, pugnar
- islandzki: (1.1) berjast
- kaszubski: (1.1) walczëc
- łaciński: (1.1) bello
- niderlandzki: (1.1) vechten, strijden
- niemiecki: (1.1) kämpfen
- nowogrecki: (1.1) παλεύω
- portugalski: (1.1) lutar
- rosyjski: (1.1) бороться, воевать
- rumuński: (1.1) se lovi
- slovio: (1.1) bitvat (битват), borit (борит)
- staro-cerkiewno-słowiański: (1.1) брати
- szwedzki: (1.1) kämpa
- ukraiński: (1.1) боротися, воювати
- wilamowski: (1.1) kemfa
- włoski: (1.1) lottare, combattere, contendere, battagliare
- wolof: (1.1) xeex
- źródła:
- ↑ Renata Grzegorczykowa, Zarys słowotwórstwa polskiego. Słowotwórstwo opisowe, wyd. III poprawione, Warszawa 1979, s. 16.