Podobna pisownia Podobna pisownia: terren

teren (język polski) edytuj

 
teren (1.1)
wymowa:
?/i, IPA[ˈtɛrɛ̃n], AS[terẽn], zjawiska fonetyczne: nazal.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) pewien określony obszar ziemi[1]
(1.2) obszar będący w sferze czyichś wpływów, zainteresowania czy działania[1]
(1.3) przen. dziedzina czyjejś aktywność[1]
(1.4) pot. władza, ośrodek prowincjonalny wobec władzy, ośrodka centralnego[1]
(1.5) arena pewnych określonych wydarzeń[1]
(1.6) otwarta część powierzchni ziemi wraz z jej ukształtowaniem i pokryciem[1]
odmiana:
(1.1-6)
przykłady:
(1.1) Z tego wzgórza lepiej widać cały teren.
(1.2) Nikt nie będzie sprzedawał dragów na moim terenie!
(1.3) Wchodzisz w mój teren działania.
składnia:
kolokacje:
(1.2) na terenie • teren otwarty / zamknięty
synonimy:
(1.2) terytorium
(1.3) krąg, zakres, strefa życia, strefa (wpływów), domena
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
(1.1) dolina, enklawa, kraina, miejsce, obszar, okręg, obwód, obręb, przestrzeń, pas, pole, rewir, rozległość, sektor, strefa, wyżyna
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. terenówka ż, terenowiec m
przym. terenowy
przysł. terenowo
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5   Hasło „teren” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.

teren (język kaszubski) edytuj

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) teren
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) ùsztôłcenié terenu → ukształtowanie terenu
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła: