kraina
kraina (język polski)
edytuj- wymowa:
- IPA: [kraˈjĩna], AS: [krai ̯ĩna], zjawiska fonetyczne: nazal.• epenteza i ̯
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) geogr. obszar wydzielony ze względu na jakąś cechę, np. wspólną historię, cechy środowiska itp., rejon, region; zob. też kraina w Wikipedii
- (1.2) książk. sfera doznań, uczuć, myśli[1]
- (1.3) przen. miejsce, często wymyślone, związane z jakimiś postaciami, wspomnieniami itp.[1]
- (1.4) książk. obszar państwa
- odmiana:
- (1.1-4)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kraina krainy dopełniacz krainy krain celownik krainie krainom biernik krainę krainy narzędnik krainą krainami miejscownik krainie krainach wołacz kraino krainy
- przykłady:
- (1.1) Teraz wjeżdżamy do kolejnej krainy historycznej – proszę zwrócić uwagę na charakterystyczny styl architektury ludowej.
- składnia:
- (1.4) kraina + D.
- kolokacje:
- (1.1) kraina geograficzna / historyczna / zoogeograficzna • mazurska / śląska kraina • kraina fiordów / gór / jezior / kopalń / lasów
- (1.4) ojczysta / polska kraina • kraina Hunów
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. ukrainizacja ż
- związki frazeologiczne:
- kraina cieni • kraina mlekiem i miodem płynąca • kraina wiecznej szczęśliwości • kraina wiecznych lodów • kraina wiecznych łowów
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) land
- esperanto: (1.1) lando
- francuski: (1.1) région; (1.2) pays; (1.4) terre
- hawajski: (1.1) honua
- łaciński: (1.1) terra ż
- niemiecki: (1.1) Land n, Landschaft ż; (1.2) Land n, Reich n; (1.3) Land n, Reich n; (1.4) Land n
- nowogrecki: (1.1) χώρα ż
- rosyjski: (1.1) край m, страна́ ż; (1.2) мир m, страна́ ż; (1.3) край m; (1.4) край m
- włoski: (1.1) terra ż, regione ż
- źródła: