cisza (język polski) edytuj

 
cisza (1.2)
wymowa:
IPA[ˈʨ̑iʃa], ASiša], zjawiska fonetyczne: zmięk. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) brak dźwięku
(1.2) żegl. brak wiatru

wykrzyknik

(2.1) wezwanie do uciszenia się, milczenia, zachowania spokoju
odmiana:
(1.1-2) blm,
(2.1) nieodm.
przykłady:
(1.1) W nocy na jej ulicy panuje cisza.
(1.1) Najtrudniej umiera się w samotności, ciemności i ciszy. Śmierć wśród innych, w zgiełku ludzkich okrzyków, ciasnocie spojrzeń i gestów, wydaje się mniej okrutna[1].
składnia:
kolokacje:
(1.1) grobowa ciszazakłócać ciszę • cisza nocnacisza wyborcza (przedwyborcza) • krępująca / niezręczna cisza
synonimy:
(1.2) flauta
(2.1) cicho!
antonimy:
(1.1) dźwięk, głos, hałas
(1.2) wiatr
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. cichość ż
czas. przyciszyć, wyciszyć, uciszać ndk., uciszyć dk.
przym. cichy, zaciszny
przysł. cicho, cichaczem, cichcem, zacisznie
wykrz. cicho
związki frazeologiczne:
cisza jak makiem zasiał
cisza przed burzą
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Andrzej Szczypiorski, Początek, 1986, Narodowy Korpus Języka Polskiego.