zakłócać (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[zaˈkwuʦ̑aʨ̑], AS[zaku̯ucać]
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. zakłócić)

(1.1) naruszać ustalony porządek, równowagę
(1.2) rzad. mieszać, bełtać[1]
(1.3) daw. waśnić, kłócić[1]

czasownik zwrotny niedokonany zakłócać się (dk. zakłócić się)

(2.1) kłócić się[1]
(2.2) mącić się, mieszać się[1]
odmiana:
(1) koniugacja I
przykłady:
(1.1) Nie słyszę, coś zakłóca sygnał!
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) przeszkadzać, bruździć, być przeszkodą, hamować, książk. kolidować, krępować, powstrzymywać, przerywać, przeszkadzać, stanowić przeszkodę, utrudniać, przest. wadzić, zawadzać[2]
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. zakłócenie n, zakłócanie n, skłócenie n
czas. zakłócić dk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2 1,3   Hasło „zakłócać” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. synonimy.ux.pl.