Wikisłownik

dźwięk

dźwięk (język polski)

edytuj
dźwięk (1.1)
wymowa:
​?/i, IPA: [d͡ʑvʲjɛ̃ŋk], AS: [ʒ́vʹi ̯ẽŋk], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• asynch. ę • i → j 
​?/i ​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) fala akustyczna odbierana przez słuch człowieka; zob. też dźwięk w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikdźwiękdźwięki
dopełniaczdźwiękudźwięków
celownikdźwiękowidźwiękom
biernikdźwiękdźwięki
narzędnikdźwiękiemdźwiękami
miejscownikdźwiękudźwiękach
wołaczdźwiękudźwięki
przykłady:
(1.1) Nagle usłyszeliśmy dźwięk tłukącego się szkła.
składnia:
kolokacje:
(1.1) słyszeć / emitować / wydawać dźwięk
synonimy:
(1.1) głos
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. dźwięczność ż, dźwiękowiec mos, dźwiękówka ż, dźwięczenie n
czas. dźwięczeć ndk., zadźwięczeć dk.
przym. dźwiękowy, dźwięczny, dźwiękliwy, ponaddźwiękowy
przysł. dźwiękowo, dźwięcznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
prasł. *zvękъ
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=dźwięk&oldid=8457426”