dźwięk (język polski) edytuj

dźwięk (1.1)
wymowa:
?/i, IPA[ʥ̑vʲjɛ̃ŋk], AS[ʒ́vʹi ̯ẽŋk], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.asynch. ę i → j 
?/i ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) fala akustyczna odbierana przez słuch człowieka; zob. też dźwięk w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Nagle usłyszeliśmy dźwięk tłukącego się szkła.
składnia:
kolokacje:
(1.1) słyszeć / emitować / wydawać dźwięk
synonimy:
(1.1) głos
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. dźwięczność ż, dźwiękowiec mos, dźwiękówka ż, dźwięczenie n
czas. dźwięczeć ndk., zadźwięczeć dk.
przym. dźwiękowy, dźwięczny, dźwiękliwy, ponaddźwiękowy
przysł. dźwiękowo, dźwięcznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: