dźwiękowiec

dźwiękowiec (język polski)

dźwiękowiec (1.1)

wymowa:

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba, która zajmuje się realizacją dźwięku w studiu – radiowym, telewizyjnym lub nagraniowym

(1.2) osoba odpowiedzialna za nagłośnienie koncertu lub spektaklu

(1.3) realizator nagrań dźwięku na planie filmu

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	dźwiękowiec	dźwiękowcy
dopełniacz	dźwiękowca	dźwiękowców
celownik	dźwiękowcowi	dźwiękowcom
biernik	dźwiękowca	dźwiękowców
narzędnik	dźwiękowcem	dźwiękowcami
miejscownik	dźwiękowcu	dźwiękowcach
wołacz	dźwiękowcu	dźwiękowcy

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1-3) akustyk

antonimy:

hiperonimy:

(1.1-3) specjalista

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. dźwięk m, dźwięczność ż, dźwięczenie n, dźwięknięcie n

czas. dźwięczeć ndk., dźwięknąć dk.

przym. dźwiękowy, dźwięczny, dźwiękliwy

przysł. dźwiękowo, dźwięcznie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) тонмайстар m; (1.2) тонмайстар m; (1.3) тонмайстар m
• kaszubski: (1.1) zwãkówc m; (1.2) zwãkówc m; (1.3) zwãkówc m

źródła: