okrzyk

okrzyk (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈɔkʃɨk], AS: [okšyk], zjawiska fonetyczne: utr. dźw. ^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) głośny dźwięk wydany przez człowieka, wyrażający silne emocje lub mające zwrócić uwagę innych

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	okrzyk	okrzyki
dopełniacz	okrzyku	okrzyków
celownik	okrzykowi	okrzykom
biernik	okrzyk	okrzyki
narzędnik	okrzykiem	okrzykami
miejscownik	okrzyku	okrzykach
wołacz	okrzyku	okrzyki

przykłady:

(1.1) Nagle usłyszeliśmy przeraźliwy okrzyk, okazało się, że mama zobaczyła mysz.

składnia:

kolokacje:

(1.1) okrzyk zdziwienia/zachwytu

synonimy:

(1.1) wykrzyknienie

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. okrzykiwać ndk., okrzyknąć dk.

rzecz. krzyk

związki frazeologiczne:

wydać okrzyk • wznieść okrzyk

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) shout, cry, outcry, exclamation, okrzyk przerażenia, bólu: shriek
• esperanto: (1.1) ekkrio, ĝojkrio
• kataloński: (1.1) crit m
• rosyjski: (1.1) о́крик m

źródła: