Konstancja

Konstancja (język polski)

Konstancja (1.2)

wymowa:

IPA: [kɔ̃w̃ˈstãnʦ̑ʲja], AS: [kõũ̯stãncʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• samogł.+n/m+szczelin. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

(1.1) imię żeńskie; zob. też Konstancja (imię) w Wikipedii

(1.2) geogr. miasto w Niemczech, w kraju związkowym Badenia-Wirtembergia; zob. też Konstancja (Niemcy) w Wikipedii

(1.3) geogr. część miasta Ozorków, w województwie łódzkim, w powiecie zgierskim, w gminie Ozorków

(1.4) geogr. wieś na Ukrainie, w rejonie borszczowskim, w obwodzie tarnopolskim; zob. też Konstancja (rejon borszczowski) w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Konstancja	Konstancje
dopełniacz	Konstancji	Konstancji
celownik	Konstancji	Konstancjom
biernik	Konstancję	Konstancje
narzędnik	Konstancją	Konstancjami
miejscownik	Konstancji	Konstancjach
wołacz	Konstancjo	Konstancje

(1.2-4)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Konstancja	Konstancje
dopełniacz	Konstancji	Konstancji przest. Konstancyj
celownik	Konstancji	Konstancjom
biernik	Konstancję	Konstancje
narzędnik	Konstancją	Konstancjami
miejscownik	Konstancji	Konstancjach
wołacz	Konstancjo	Konstancje

przykłady:

(1.1) Pani Konstancja przynosi koszyk z kolorowymi pisankami.

(1.2) Ślub wzięli w Konstancji 13 sierpnia 1787 roku.

składnia:

kolokacje:

(1.1) pani Konstancja • siostra / kuzynka / ciocia / babcia Konstancja • kobieta imieniem (o imieniu) Konstancja • święta / błogosławiona Konstancja • mieć na imię / nosić imię / używać imienia Konstancja • dać na imię / nadać imię / ochrzcić imieniem Konstancja • otrzymać / dostać / przybrać imię Konstancja • dzień imienin / imieniny Konstancji • na Konstancję (o dniu)

(1.2) być / bywać / zamieszkać / mieszkać / pomieszkiwać / żyć / pracować / urodzić się / umrzeć / osiedlać się / osiedlić się w Konstancji • wyjeżdżać / wyjechać / jechać / dojechać / udać się / wprowadzać się / wprowadzić się do Konstancji • przyjeżdżać / przyjechać / jechać / wyprowadzać się / wyprowadzić się z Konstancji • być / stać się mieszkańcem / mieszkanką Konstancji • mieszkaniec / mieszkanka Konstancji • droga / ulica / plac / dom / budynek / mieszkanie / siedziba w Konstancji • pochodzić z Konstancji • przeprowadzać się / przeprowadzić się do Konstancji

synonimy:

(1.2) st.pol. Kostnica

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

(1.2)

przym. konstancjański, konstancki

(1.3)

rzecz. konstancjanin mos, konstancjanka ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. Constantia

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona

tłumaczenia:

• angielski: (1.2) Konstanz, Constance
• białoruski: (1.1) Канстанцыя ż (Kanstancyâ); (1.2) Канстанц m
• czeski: (1.1) Konstancie ż; (1.2) Kostnice ż
• estoński: (1.2) Konstanz
• francuski: (1.1) Constance ż; (1.2) Constance ż
• górnołużycki: (1.1) Konstanca ż
• hiszpański: (1.1) Constancia ż; (1.2) Constanza ż
• kaszubski: (1.1) Stãca ż
• kataloński: (1.1) Constança ż; (1.2) Constança
• litewski: (1.2) Konstancas
• łaciński: (1.1) Constantia ż; (1.2) Constantia ż
• niemiecki: (1.1) Konstanze ż, Constanze ż; (1.2) Konstanz n
• portugalski: (1.1) Constança ż; (1.2) Constança ż
• rosyjski: (1.1) Констанция ż; (1.2) Констанц m
• słowacki: (1.2) hist. Kostnica ż
• ukraiński: (1.2) Констанц m
• węgierski: (1.1) Konstancia; (1.2) Konstanz
• włoski: (1.1) Costanza ż; (1.2) Costanza ż

źródła: