zeszmacić (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[zɛˈʃmaʨ̑iʨ̑], AS[zešmaćić], zjawiska fonetyczne: zmięk.
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni

(1.1) pot. zrobić z czegoś szmatę, zniszczyć
(1.2) pot. posp. spowodować, że ktoś staje się szmatą
(1.3) pot. posp. sprawić, że coś straciło wartość, dobrą opinię; zniesławić kogoś

czasownik zwrotny zeszmacić się

(2.1) pot. zniszczyć się, wyświechtać się
(2.2) pot. posp. stać się szmatą, człowiekiem podłym
(2.3) pot. posp. o kobiecie: stać się rozwiązłą
odmiana:
(1.1-3) koniugacja VIa
(2.1-3) koniugacja VIa
przykłady:
(1.1) Ale zeszmaciłaś książkę.
(1.2) Ciągała młodszą siostrę po wszystkich podejrzanych imprezach i zupełnie zeszmaciła.
(1.3) Zupełnie zeszmacił w oczach znajomych.
(2.1) Ta sukienka się zupełnie zeszmaciła.
(2.2) Nie rozumiem, jak mogłeś się tak zeszmacić.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) wyświechtać, zszargać, zniszczyć
(1.2) spodlić, upodlić, poniżyć, upokorzyć
(1.3) zhańbić
(2.1) znosić się
(2.2) spodlić się, upodlić się
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. szmacić
rzecz. szmacianka ż, szmateks mrz, zeszmacenie n, szmata
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: