złodziej (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈzwɔʥ̑ɛ̇j], AS[zu̯oʒ́ėi ̯], zjawiska fonetyczne: zmięk.podw. art. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba, która potajemnie i bezprawnie zabiera rzeczy bez zgody ich właściciela
(1.2) daw. złoczyńca[1]
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Złodziej sprzedawał na rynku skradzione przez siebie telefony komórkowe.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) złodziejaszek
antonimy:
(1.2) dobrodziej
hiperonimy:
(1.1) przestępca
hiponimy:
(1.1) hiena cmentarna, kieszonkowiec, koniokrad, rabuś, włamywacz
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. złodziejstwo n
forma żeńska złodziejka ż
zdrobn. złodziejaszek m
przym. złodziejski, złodziejaszkowaty
przysł. złodziejsko
związki frazeologiczne:
i ten złodziej, co kradnie, i ten, co złodziejowi drabinę trzymana złodzieju czapka goreokazja czyni złodziejazłodziej scen
etymologia:
prasł. *zъlodějьzłoczyńca, ktoś czyniący zło[2]
por. białor. зло́дзей, bułg. злоде́й, czes. zloděj, ros. злоде́й, słc. zlodej, ukr. зло́дій
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „złodziej” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2.   Hasło „złodziej” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.