dobrodziej
dobrodziej (język polski)
edytuj- wymowa:
- IPA: [dɔˈbrɔd͡ʑɛ̇j], AS: [dobroʒ́ėi ̯], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) przest. dobroczyńca[1]
- (1.2) przest. tytuł grzecznościowy[1]
- (1.3) przest. (dziś gw. i reg.) ksiądz[2]
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik dobrodziej dobrodzieje dopełniacz dobrodzieja dobrodziei / dobrodziejów[2] celownik dobrodziejowi dobrodziejom biernik dobrodzieja dobrodziejów narzędnik dobrodziejem dobrodziejami miejscownik dobrodzieju dobrodziejach wołacz dobrodzieju dobrodzieje
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) współcz. dobroczyńca
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. dobrodziejstwo n
- forma żeńska dobrodziejka ż
- zdrobn. dobrodziejaszek mos
- przym. dobrodziejski
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- białoruski: (1.1) дабрачынец m, дабрадзей m
- rosyjski: (1.1) батенька m, благодетель m, благотворитель m
- rumuński: (1.1) daw. blagonoseţ
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1
Hasło „dobrodziej” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ 2,0 2,1
Hasło „dobrodziej” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Mirosław Bańko, Alicja Witalisz, O proporcji kalk i zapożyczeń właściwych w polszczyźnie, w: Kalkierungs- und Entlehnungssprachen in der Slavia, red. Kai Witzlack-Makarevich, Frank & Timme GmbH, 2018, s. 134.
