rzeźnik
rzeźnik (język polski)
edytuj
- wymowa:
- IPA: [ˈʒɛʑɲik], AS: [žeźńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.
- podział przy przenoszeniu wyrazu: rzeź•nik[1]
- ⓘ
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) człowiek zajmujący się ubojem zwierząt i porcjowaniem mięsa
- (1.2) pot. sprzedawca w sklepie mięsnym
- (1.3) pot. przen. kat, oprawca
- (1.4) pot. pogard. nieudolny chirurg[2]
- (1.5) środ. dialekt traderów forex para GBP/JPY
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- odmiana:
- (1.1-4)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik rzeźnik rzeźnicy dopełniacz rzeźnika rzeźników celownik rzeźnikowi rzeźnikom biernik rzeźnika rzeźników narzędnik rzeźnikiem rzeźnikami miejscownik rzeźniku rzeźnikach wołacz rzeźniku rzeźnicy
- przykłady:
- (1.1) Zakład mięsny zatrudnia 10 rzeźników na pełny etat.
- (1.2) Za ladą stał młody rzeźnik, więc kolejka szybko się skurczyła.
- (1.3) Rzeźnik z Rostowa został oskarżony o zamordowanie 53 osób.
- (1.4) Ten nowy chirurg to rzeźnik, spartaczył babce operację.
- (2.1) Wzięłam u rzeźnika trochę śląskiej i kość dla psa.
- składnia:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) robotnik
- (1.2) sprzedawca
- (2.1) sklep
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. rzeźnictwo n, rzeź ż, rzeźnia ż, rzezalnia ż, rzezak m, rzezacz m, rzez m, rzezaniec m, rzezanie n, obrzezanie n, obrzezaniec m, obrzezek mrz, obrzezywanie n, porzezanie n, rzezactwo n, wyrzezanie n, zarzezanie n
- czas. zarzezać, wyrzezać, porzezać, obrzezywać, rzezać ndk., obrzezać dk.
- przym. rzeźniczy, rzeźnicki, rzeźny
- związki frazeologiczne:
- jeszcze skóra na baranie, a już rzeźnik pije na nię[3] (sic!)
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) butcher; (1.2) butcher; (1.5) guppy, gopher
- baskijski: (1.1) harakin; (1.2) harakin
- białoruski: (1.1) мяснік m; (1.2) мяснік m
- bułgarski: (1.1) касапин m; (1.2) касапин m; (1.3) касапин m
- duński: (1.1) slagter w; (1.2) slagter w; (1.3) slagter w; (2.1) slagter w
- esperanto: (1.1) buĉisto; (2.1) buĉistbutiko
- fiński: (1.1) teurastaja
- hiszpański: (1.1) carnicero m; (1.3) carnicero m
- karaimski: (1.1) этчи
- kaszubski: (1.1) flészer m
- kataloński: (1.1) carnisser m
- kazachski: (1.1) қасапшы, етші; (1.2) ет сатушы
- litewski: (1.1) mėsininkas m; (1.2) mėsininkas m
- łaciński: (1.1) macellarius m; (1.2) macellarius m
- niemiecki: (1.1) Fleischer m, Metzger m, Schlachter m
- nowogrecki: (1.1) σφαγέας m
- rosyjski: (1.1) мясник m; (1.2) мясник m
- słowacki: (1.1) mäsiar m
- walijski: (1.1) cigydd m; (1.2) cigydd m
- wilamowski: (1.1) flaesier m, fłasier m
- włoski: (1.1) macellaio m, beccaio m; (1.3) beccaio m; (1.4) macellaio m
- źródła:
- ↑ Hasło „rzeźnik” w: Wielki słownik ortograficzno-fleksyjny, red. Jerzy Podracki, Horyzont, Warszawa 2001, ISBN 83-7311-161-1, s. 1164.
- ↑
Hasło „rzeźnik” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN. - ↑ Jan Tokarski, A ileż to kłopotu… ze spójnikiem „a”, „Poradnik Językowy” nr 4/1951, s. 5.
