pierdu-pierdu (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˌpʲjɛrdu‿ˈpʲjɛrdu], AS[pʹi ̯erdu‿pʹi ̯erdu], zjawiska fonetyczne: zmięk.akc. pob.i → j 
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) pot. bezsensowna wypowiedź[1]
(1.2) pot. coś mało istotnego
(1.3) pot. zob. gadu-gadu

wykrzyknik

(2.1) pot. wykrzyknienie, które może wyrażać lekceważenie dla czyjejś wypowiedzi, niedowierzanie, irytację
odmiana:
(1.1-3) nieodm.,
(2.1) nieodm.
przykłady:
(1.1) To, co mówili na szkoleniu to same pierdu-pierdu.
(1.2) Ty się na tym znasz, pójdź tam odwalić jakieś komputerowe pierdu-pierdu.
(2.1) Pożycz jeszcze dychę; zobaczysz, po pierwszym oddam ci co do grosza. — Pierdu-pierdu!
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) trele-morele
(2.1) akurat; pot. baju, baju, będziesz w raju, tere-fere kuku, strzela baba z łuku, tere-bzdere kuku, strzela baba z łuku, tere-fere kuku, tere-fere, trele-morele, gadaj zdrów; wulg. dupa jasiu, sranie w banię
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. pierdel mrz, pierdoła ż, pierdoły nmos, pierd mrz
czas. pierdolić, zapierdalać
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
zobacz też: Indeks: Polski - Związki frazeologiczne
tłumaczenia:
źródła:
  1. Maciej Czeszewski, Słownik polszczyzny potocznej, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2006, ISBN 83-01-14631-1, ISBN 978-83-01-14631-3, s. 230.