sranie w banię (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈsrãɲɛ ˈv‿bãɲɛ], AS[srãńe v‿bãńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.denazal.-ni…przyim. nie tw. syl., ?/i
znaczenia:

fraza rzeczownikowa, rodzaj nijaki

(1.1) wulg. głupoty, bzdury[1]

fraza wykrzyknikowa

(2.1) wulg. wykrzyknienie, które może wyrażać lekceważenie dla czyjejś wypowiedzi, niedowierzanie, irytację[1]
odmiana:
(1-2) nieodm.
przykłady:
(1.1) Przyszedł do mnie wczoraj i opowiadał takie różne sranie w banię.
(2.1) Przecież mówiłem ci o tym wczoraj. – Sranie w banię! Pierwszy raz o tym słyszę.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) posp. pierdu-pierdu; pot. trele-morele
(2.1) wulg. dupa jasiu, gówno prawda; posp. pierdu-pierdu; pot. baju, baju, będziesz w raju, dylu-dylu na badylu, tere-fere kuku, strzela baba z łuku, tere-bzdere kuku, strzela baba z łuku, tere-fere kuku, tere-fere, trele-morele, gadaj zdrów; akurat
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
inna pisownia sranie w banie
zobacz też: Indeks:Polski - Związki frazeologiczne
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 Hasło „sranie w banie” w: Maciej Czeszewski, Słownik polszczyzny potocznej, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2006, ISBN 83-01-14631-1, ISBN 978-83-01-14631-3, s. 290.