Mantua
Mantua (język polski) edytuj
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
- (1.1) geogr. miasto i gmina we Włoszech, w Lombardii; stolica prowincji Mantua (1.2)[1]; zob. też Mantua w Wikipedii
- (1.2) geogr. adm. włoska prowincja położona na północy kraju, w Lombardii; zob. też prowincja Mantua w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Mantua Mantuy dopełniacz Mantui[2][3]
Mantuy[2]Mantui celownik Mantui Mantuom biernik Mantuę Mantuy narzędnik Mantuą Mantuami miejscownik Mantui Mantuach wołacz Mantuo Mantuy
- przykłady:
- (1.1) Mantuę uważano za klucz do północnych Włoch i dlatego co jakiś czas narażona była na ataki ze strony przeciwnika[4].
- (1.1) Mantua wyróżnia się brukiem z rzecznych okrąglaków, wspaniałym kompleksem pałacowym Gonzagów i okrągłym kościołem San Lorenzo z 1082 roku[5].
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) być / bywać / zamieszkać / mieszkać / pomieszkiwać / żyć / pracować / urodzić się / umrzeć / osiedlać się / osiedlić się w Mantui • wyjeżdżać / wyjechać / jechać / dojechać / udać się / wprowadzać się / wprowadzić się do Mantui • przyjeżdżać / przyjechać / jechać / wyprowadzać się / wyprowadzić się z Mantui • być / stać się mieszkańcem / mieszkanką Mantui • mieszkaniec / mieszkanka Mantui • droga / ulica / plac / dom / budynek / mieszkanie / siedziba w Mantui • pochodzić z Mantui • przeprowadzać się / przeprowadzić się do Mantui
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. mantuańczyk mos, mantuanka ż
- przym. mantuański
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) Mantua
- czeski: (1.1) Mantova ż
- duński: (1.1) Mantova
- francuski: (1.1) Mantoue ż
- hiszpański: (1.1) Mantua
- łaciński: (1.1) Mantua ż
- niemiecki: (1.1) Mantua ż
- rosyjski: (1.1) Мантуя ż
- słowacki: (1.1) Mantova ż
- słoweński: (1.1) Mantova ż
- ukraiński: (1.1) Мантуя ż
- włoski: (1.1) Mantova ż
- źródła:
- ↑
Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata, oprac. Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, Warszawa 2013, ISBN 978-83-254-1988-2, s. 367.
- ↑ 2,0 2,1 Hasło „Mantua” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
- ↑ Hasło „Mantua” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Jadwiga Nadzieja, Saga rodu Hauków, s. 31, Dom Wydawniczy Bellona, 1999.
- ↑ Toskania, Umbria i okolice: przewodnik subiektywny, s. 68, Warszawa 2009.
Mantua (język angielski) edytuj
- znaczenia:
rzeczownik, nazwa własna
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
Mantua (język hiszpański) edytuj
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, nazwa własna
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
Mantua (język łaciński) edytuj
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
- odmiana:
- (1.1) Mantua, Mantuae (deklinacja I) blm
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Hasło „Mantua” w: Alojzy Jougan, Słownik kościelny łacińsko-polski, wydanie III, Księgarnia św. Wojciecha, Poznań - Warszawa - Lublin 1958, s. 406.
Mantua (język niemiecki) edytuj
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Mantuaner m, Mantuanerin ż
- przym. Mantuaner, mantuanisch
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła: