tęsknić (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈtɛ̃w̃sʲkɲiʨ̑], AS[tũ̯sʹḱńić], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.asynch. ę  ?/i
znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)

(1.1) odczuwać tęsknotę; odczuwać brak czegoś dobrego, co wcześniej się miało; czuć nostalgię
(1.2) pragnąć czegoś, czego nigdy się nie miało
(1.3) daw. nudzić się czymś[1]
odmiana:
(1.1) koniugacja VIa
przykłady:
(1.1) Tęsknię za tobą, Emilko.
składnia:
(1.1) tęsknić za + N. • tęsknić do + D.[2]
(1.2) tęsknić do + D.[2]
kolokacje:
synonimy:
(1.1) st.pol. cirpieć
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. utęsknienie n, tęsknota ż, tęsknienie n, tęsknotka ż, zatęsknienie n, potęsknienie n, stęsknienie n, tęsknica ż, tęskność ż
czas. zatęsknić dk., potęsknić dk., stęsknić się dk.
przym. tęskny
przysł. tęsknie, tęskno
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „tęsknić” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. 2,0 2,1   Porada „tęsknić” w: Poradnia językowa PWN.
  3. Kinyarwanda phrasebook, s. 18 (ang.)