wymowa:
IPA[ˈnuʥ̑iʨ̑], AS[nuʒ́ić], zjawiska fonetyczne: zmięk. ?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

(1.1) powodować nudę

czasownik zwrotny niedokonany nudzić się (dk. brak)

(2.1) odczuwać nudę
(2.2) st.pol. prowincj. niepokoić[1]
odmiana:
(1.1) koniugacja VIa
(2.1) koniugacja VIa
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) nudzić kogoś czymś • nudzić opowiadaniem / opowieścią / swoją obecnością / zwierzeniamibardzo / strasznie / potwornie nudzić • nudzić szefa / uczniów / telewidzów
(2.1) nudzić się w szkole / w muzeum
synonimy:
(1.1) zanudzać, męczyć; reg. śl. ciurczeć
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. nudziarka ż, nuda ż, nudzenie n, nudziarz m, nudności nmos
czas. zanudzać dk.
przym. nudny, nudnawy
przysł. nudno, nudnie
związki frazeologiczne:
nudzić się jak mops
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Stanisław Makowski, Romantyzm, WSiP, Warszawa 1995, s. 194.