tęcza (1.1)
 
tęcza (1.3)
wymowa:
?/i, IPA[ˈtɛ̃n͇ʧ̑a], AS[tṇča], zjawiska fonetyczne: udziąs.nazal.asynch. ę 
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) meteorol. zjawisko optyczne pod postacią kolorowego łuku z rozszczepionego światła; zob. też tęcza w Wikipedii
(1.2) przen. poet. o czymś wielobarwnym, przypominającym kolory tęczy (1.1)
(1.3) archit. łuk zamykający otwór między nawą a prezbiterium
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Na niebie pojawiła się tęcza.
(1.1) W wyobraźni wielu ludów tęcza symbolizuje rozmaitego rodzaju więzi między niebem a ziemią, bogami a ludźmi[1].
składnia:
kolokacje:
(1.1) barwy / kolory tęczy • tęcza po burzy / po deszczu • tęcza rano / wieczorem
(1.2) tęcza barw / kolorów / kwiatów
synonimy:
(1.1) przest. gw. pijawa
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) zjawisko atmosferyczne, rozczepienie światła, fotometeor
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. tęcznik m, tęczówka ż, tęczowanie n, tęczak m, tęczowość ż, tęczanka ż
czas. tęczować ndk.
przym. tęczowy, tęczówkowy
przysł. tęczowo; przest. tęczowie
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) prasł. *tǫča (< *tǫk-ja) → chmura deszczowa / burzowa / gradowa, w polskim i łużyckim zaszła zmiana znaczeniowa: chmura deszczowa > tęcza (po deszczu)[2]; por. dłuż. tyca, głuż. tučel → tęcza, scs. тѫча (tǫča) → deszcz, ulewa, śnieg, ros. туча (tuča) → chmura, serb. туча, słń. točagrad
uwagi:
zob. też tęcza w Wikicytatach
tłumaczenia:
źródła:
  1. Hasło „tęcza” w: Władysław Kopaliński, Słownik symboli, Wiedza Powszechna, Warszawa 1990, ISBN 83-214-0746-3.
  2. Wiesław Boryś, Słownik etymologiczny języka polskiego, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2005, ISBN 83-08-03648-1.