łuk

łuk (język polski)

łuczniczka z łukiem (1.1)

łuk (1.2)

łuk (1.3) rzeki

łuk (1.4) paraboli

łuk (1.5)

wymowa:

​, IPA: [wuk], AS: [u̯uk]

homofon: ług

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) sport. wygięta broń miotająca strzały przez napięcie liny łączącej jej oba końce i nadanie tak strzale energii; zob. też łuk (broń) w Wikipedii

(1.2) archit. element budowli w kształcie łuku (1.1); zob. też łuk (architektura) w Wikipedii

(1.3) każdy kształt przypominający łuk (1.1)

(1.4) mat. różniczkowalny odcinek krzywej

(1.5) fiz. widoczny przepływ prądu elektrycznego między dwoma elektrodami; zob. też łuk elektryczny w Wikipedii

odmiana:

(1.1-5)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	łuk	łuki
dopełniacz	łuku	łuków
celownik	łukowi	łukom
biernik	łuk	łuki
narzędnik	łukiem	łukami
miejscownik	łuku	łukach
wołacz	łuku	łuki

przykłady:

(1.1) Żołnierz napiął łuk i wystrzelił.

(1.2) Wejście katedry zdobiły łuki.

(1.3) Rzeka otaczała pastwiska szerokim łukiem.

(1.4) Trudno jest dokładnie obliczyć długość łuku.

(1.5) Między przewodami pojawił się łuk.

składnia:

kolokacje:

(1.1) strzelać z łuku napiąć łuk

(1.2) łuk triumfalny

(1.3) łuk rzeki / tęczy • szeroki łuk

(1.4) długość / promień łuku

(1.5) gasić łuk • łuk się pali

synonimy:

(1.5) wyładowanie, zwarcie

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

(1.1) majdan, ramię, cięciwa

wyrazy pokrewne:

rzecz. łucznik m, łuczniczka ż, łucznictwo n

zdrobn. łuczek m

przym. łukowy, łukowaty, łuczny

przysł. łukowo, łukiem

związki frazeologiczne:

omijać szerokim łukiem • tere-fere kuku, strzela baba z łuku

etymologia:

może st.czes. luk, st.rus. lukъ < prasł. *lǫkъ

uwagi:

(1.1) por. kusza; ballista

tłumaczenia:

• albański: (1.1) hark m
• angielski: (1.1) bow; (1.2) arch; (1.3) bend, curve; (1.4) arc; (1.5) arc
• arabski: (1.1) قوس m; (1.2) قنطرة ż
• arumuński: (1.1) arcu
• asturyjski: (1.1) arcu
• baskijski: (1.1) arku, uztai; (1.2) arku; (1.4) arku; (1.5) arku
• białoruski: (1.1) лук m
• bretoński: (1.1) gwareg
• bułgarski: (1.1) лък m; (1.2) арка ż
• chorwacki: (1.1) luk m; (1.2) luk m; (1.3) luk m; (1.4) luk m
• czirokeski: (1.1) ᎦᏦᏗ (gatsodi)
• duński: (1.1) bue w; (1.2) bue w
• esperanto: (1.1) pafarko, arko; (1.2) arko, arkaĵo; (1.3) arko; (1.4) arko; (1.5) arko
• fiński: (1.1) jousi
• francuski: (1.1) arc m
• gocki: (1.1) 𐌱𐍉𐌲𐌰 m
• grenlandzki: (1.1) orseq
• hawajski: (1.1) keʻa
• hiszpański: (1.1) arco m; (1.2) arco m; (1.3) arco m; (1.4) arco m; (1.5) arco m
• interlingua: (1.1) arco
• islandzki: (1.1) bogi m, örk m; (1.2) bogi m, örk m; (1.3) bogi m, örk m; (1.4) bogi m, örk m
• japoński: (1.1) 弓(ゆみ)
• kataloński: (1.1) arc m; (1.2) arc m; (1.3) arc m; (1.4) arc m
• koreański: (1.1) 활 (hoal)
• łaciński: (1.1) arcus m; (1.2) arcus m; (1.3) arcus m; (1.4) arcus m
• niderlandzki: (1.1) boog m
• niemiecki: (1.1) Bogen m; (1.2) Bogen m; (1.3) Bogen m; (1.4) Bogen m; (1.5) Bogen m
• niwchijski: (1.1) пуньдь (puņd̦)
• nowogrecki: (1.1) τόξο n; (1.2) τόξο n; (1.3) τόξο n; (1.4) τόξο n; (1.5) τόξο n
• portugalski: (1.1) arco m; (1.2) arco m; (1.3) arco m; (1.4) arco m; (1.5) arco m
• rosyjski: (1.1) лук m; (1.2) арка ż; (1.3) дуга ż; (1.4) дуга ż; (1.5) электрическая дуга ż
• sanskryt: (1.1) शार्ङ्ग; (1.3) आभोग
• starogrecki: (1.1) τόξον n; (1.2) τόξον n; (1.3) τόξον n; (1.4) τόξον n
• szwedzki: (1.1) båge w; (1.2) båge w; (1.3) båge w; (1.4) båge w
• tuvalu: (1.1) kausana; (1.2) āke
• ukraiński: (1.1) лук m; (1.2) арка ż
• walijski: (1.1) bwa
• węgierski: (1.1) íj; (1.2) ív; (1.4) ív
• wilamowski: (1.1) bȫga m, böga m; (1.2) bȫga m, böga m; (1.3) bȫga m, böga m; (1.4) bȫga m, böga m; (1.5) bȫga m, böga m
• włoski: (1.1) arco m

źródła: