zwarcie (1.1)
wymowa:
IPA[ˈzvarʲʨ̑ɛ], AS[zvarʹće], zjawiska fonetyczne: zmięk.
podział przy przenoszeniu wyrazu: zwar•cie
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) elektr. zetknięcie się przewodów w obwodzie elektrycznym, powodujące nieprawidłowy przepływ silnego prądu i uszkodzenie instalacji[1]
(1.2) jęz. powstające przy wymawianiu spółgłosek zetknięcie się przeciwległych narządów mowy[1]
(1.3) meteorol. zjawisko wynikające z połączenia się bardziej aktywnego frontu chłodnego z powolniejszym frontem ciepłym, będące przyczyną huraganów i cyklonów[1]
(1.4) sport. w boksie, szermierce: pozycja uniemożliwiająca walkę zawodnikom, którzy zwarli się ze sobą[1]
(1.5) wojsk. zwarty szyk oddziałów wojskowych[1]
(1.6) leśn. rodzaj i stopień wypełnienia przestrzeni przez korony drzew w drzewostanie
(1.7) stomat. wzajemne pozycje żuchwy i szczęk, w których zęby obu łuków zębowych kontaktują się ze sobą w jakikolwiek sposób
(1.8) rzecz. odczas. od zewrzeć

przysłówek

(2.1) od: zwarty
odmiana:
(1.1-7)
(1.8) blm,
(2.1) st. wyższy zwarciej; st. najwyższy najzwarciej
przykłady:
(1.1) Jak na ironię muzeum piromanii nie spłonęło z powodu podpalenia, ale w wyniku zwarcia w instalacjach elektrycznych.
składnia:
kolokacje:
(1.1) zwarcie doziemne / międzyfazowe / odległe / pobliskie
(1.6) zwarcie poziome / pionowe / schodkowe / skośne / silne / pełne / rozluźnione (umiarkowane) / przerywane / luźne
(1.7) zwarcie centryczne (centralne) / ekscentryczne (pozacentralne)
synonimy:
(1.1) spięcie
(1.3) okluzja
(2.1) zwarto
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. zwieracz m, zwartość ż, zwora ż, zworka ż, zwornik m, zwieranie n
czas. zwierać ndk., zewrzeć dk.
przym. zwarciowy, zwarty
przysł. zwarto
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4   Hasło „zwarcie” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.