triumfalny

triumfalny (język polski)

łuk triumfalny (1.1)

wymowa:

​

znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) związany z triumfem, dotyczący triumfu, wyrażający triumf

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	triumfalny		triumfalna	triumfalne	triumfalni	triumfalne
dopełniacz	triumfalnego		triumfalnej	triumfalnego	triumfalnych
celownik	triumfalnemu		triumfalnej	triumfalnemu	triumfalnym
biernik	triumfalnego	triumfalny	triumfalną	triumfalne	triumfalnych	triumfalne
narzędnik	triumfalnym		triumfalną	triumfalnym	triumfalnymi
miejscownik	triumfalnym		triumfalnej	triumfalnym	triumfalnych
wołacz	triumfalny		triumfalna	triumfalne	triumfalni	triumfalne
nie stopniuje się

przykłady:

(1.1) Zobaczyła go pod łukiem triumfalnym w samo południe.

(1.1) Żołnierze wznieśli okrzyk triumfalny na cześć wodza.

składnia:

kolokacje:

(1.1) łuk / okrzyk / szyk triumfalny

synonimy:

(1.1) tryumfalny

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. triumf m, tryumf m, triumfator m / tryumfator m, triumfatorka ż / tryumfatorka ż, triumfalizm m, tryumfalizm m

czas. triumfować ndk. / tryumfować ndk., zatriumfować dk.

przym. tryumfalny, triumfalistyczny, tryumfalistyczny

przysł. triumfalnie, tryumfalnie, triumfalistycznie, tryumfalistycznie

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. triumf + -alny < łac. triumphus

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) triumphal
• bułgarski: (1.1) триумфален
• włoski: (1.1) trionfale, trionfante

źródła: